Enige tijd geleden sprak ik een fysiotherapeut die veel met sporters werkt. Als fanatiek oud-basketbalster heb ik menig uurtje doorgebracht in het krachthonk om blessures te voorkomen of (helaas) hiervan te herstellen. Ik zag vaak geblesseerde sporters die enthousiast begonnen met de trainingsschema’s van hun behandelaars, maar die na een aantal weken, heel wat minder gemotiveerd, maar wat aanrommelden. Gezien mijn ervaringen zei ik tegen de fysiotherapeut dat zijn beroep me een lastig beroep lijkt: je stopt je energie in het begeleiden van sporters richting herstel, terwijl zij de trainingsschema’s en oefeningen, waarvan jij weet dat ze effectief zijn, vaak op zijn janboerenfluitjes uitvoeren. De eerste weken volgen ze misschien nog braaf je schema, maar na verloop van tijd komt de klad erin en zie je de progressie afnemen.
Zijn antwoord verbaasde me enorm. Hij zei: “Tja, dat is nu eenmaal hoe het is, daar is niet zoveel aan te doen helaas”. Hij was van mening dat het beïnvloeden van de motivatie en het gedrag van sporters niet binnen zijn mogelijkheden lag. Ontzettend jammer, want ook als fysiotherapeut kan je motivatie en gedrag van sporters positief beïnvloeden en dit hoeft niet eens meer tijd te kosten. Ik durf zelfs te wedden dat je werk er een stuk leuker op wordt.
Hoe je dit kunt doen? Het gaat om de manier waarop je de sporter begeleidt. In plaats van dat jij alle doelen stelt voor die sporter en bepaalt hoe hij deze moet behalen (bijvoorbeeld welke oefeningen hij wanneer moet uitvoeren), laat je de sporter hierover meedenken. Natuurlijk heeft de gemiddelde sporter niet dezelfde kennis van revalidatie en trainingsschema’s als een fysiotherapeut, maar hij kan best over een aantal dingen meedenken en –beslissen. Daardoor wordt het traject meer ‘eigen’ en zal hij meer gemotiveerd zijn om het programma netjes uit te voeren.
Hetzelfde geldt voor het monitoren van het traject. In plaats van dat jij de sporter vertelt wat goed en minder goed gaat (monitoren) en hoe dit komt (reflecteren), laat je de sporter dit zelf verwoorden en vervolgens zelf nadenken over hoe het in de komende weken beter kan. Opnieuw veel motiverender voor de sporter. Ik zou alle fysiotherapeuten (en alle andere paramedische begeleiders in de sport) willen uitnodigen dit eens uit te proberen!
Meer informatie vind je in een eerder blog op deze site: ‘ZIPcoach: Zelfregulatie in de sportpraktijk’
Geef een antwoord