De Indiase hoogleraar Onderwijskunde Sugata Mitra maakte eind jaren negentig letterlijk een gat in de muur bij een ICT-bedrijf in Dehli. Het bedrijf grensde aan een krottenwijk. In het gat installeerde Mitra een computerscherm en een stevige muis. Hij vertelde er helemaal niets bij, gaf geen instructies, zette er geen bord bij wat het was.
Door: John Willems
De kinderen uit de sloppenwijk dromden nieuwsgierig om de computer heen en binnen enkele weken was een groep van hen in staat om niet alleen de computer te bedienen, maar ook om in het Engels met de techniek te communiceren. De resultaten waren ronduit verbluffend.
Omdat sceptici meenden dat de kinderen in het geniep hulp hadden gehad, of dat ze doordat ze in een metropool woonden, al heel veel wisten van computers, werd het experiment een tijdje later herhaald in een afgelegen dorpje in de bergen. De resultaten waren even magisch als bevestigend; kinderen leren voor een groot deel zelf.
Hoe kunnen we deze wetenschap vertalen naar het lesgeven van 2018? Het valt niet mee om in het onderwijs de weg te vinden die het woord ‘wijs’ eer aan doet. Dat was altijd al zo, maar geldt misschien nog heviger in 2018, in tijden waar een digitale revolutie plaats vindt, en waar oude normen en waarden misschien wel moeten worden herzien. De vraag die de ‘hole in the wall’ casus oproept is: ‘Houden we in het systeem van nu nog wel voldoende rekening met zaken als aangeboren nieuwsgierigheid en de wil om zelf dingen te ontdekken?’
Er leven hardnekkige mythes en gewoontes in de wereld van (talent-) ontwikkeling van het kind: zo worden kinderen in het onderwijs nog steeds in standaard klaslokalen gedwongen om stilzittend ‘gemiddelde’ leerstof tot zich te nemen. Ze groeien op met het idee om ‘voor de punten’ te gaan, die moeten zo hoog mogelijk want dan… Ja, waarom eigenlijk? Weten we dat nog? In het Sport&Bewegings Onderwijs (SBO) is het voornamelijk corrigeren van een beweging met behulp van interne focus van aandacht common practice, wordt krachttraining voor kinderen nog vaak afgeraden, wordt nauwelijks rekening houden met (biologische) leeftijd bij scouting en wordt talent geselecteerd (scouting by selection) in plaats van zoveel mogelijk kinderen kansen te bieden (scouting by provision).
De vraag is hoe het komt dat we de kennis die voor handen is niet optimaal gebruiken en dat dit in de praktijk erg weerbarstig is. Is dit het te weinig open staan voor andere/nieuwe inzichten door gevestigde namen? Is het de neiging van de mens om dingen aan te pakken zoals hij dat altijd gedaan heeft? Ontbreekt de lef om dingen anders te doen dan andere? Zijn we in het leven van alledag wel kritisch genoeg?
Ik denk dat een kritische houding het startpunt is van vernieuwing in de sport en het SBO. Iedereen zou zich regelmatig de vraag moeten stellen: “Doe ik als professional de juiste dingen om dat te bereiken wat ik voor ogen heb, of kan het slimmer/leuker/handiger/efficiënter?”. Hoe groot is de neiging om elkaar kritisch te bevragen over de aanpak, de manier van lesgeven, de manier van coachen en trainen en samen betere oplossingen te vinden? We hebben allemaal niet de neiging om kinderen uit te leggen hoe de wereld in elkaar zit, maar moet onze rol niet zijn om ze dat stap voor stap zelf te laten ontdekken?
Ik hoop dat ‘the hole in the wall’ voor alle docenten en trainers een inspiratie is om kritisch te kijken hoe we de intrinsieke nieuwsgierigheid kunnen cultiveren door ze vooral te helpen met het ontwikkelen van zichzelf en een nieuwsgierige en kritische houding. Met deze bouwstenen kan steen voor steen de kloof tussen theorie en praktijk overbrugd worden.
De TEDX-talk van Sugata Mitra is te vinden op: https://www.ted.com/talks/sugata_mitra_shows_how_kids_teach_themselves?language=nl
Schrijver John Willems is docent en onderzoeker op het expertisegebied Talent Identification & Talent Development. Hij is in het voltijd bacheloronderwijs bij HAN Sport en Bewegen actief binnen de minor Sport en Talent. Verder is John betrokken bij Onderzoek in Sport en Bewegen, afstuderen en Startbekwame Leraar. Tot slot houdt zij zich ook bezig met onderzoek naar talentidentificatie en –ontwikkeling binnen het volleybal en Loopland Gelderland
Geef een antwoord