Vooraf was het allemaal zo gemakkelijk. Sven Kramer, de onaantastbare, zou de Spelen van Sotsji als Koning verlaten met drie gouden medailles. En misschien ook nog wel een bronzen of zilveren plak van de 1500 meter. Je wist maar nooit. Bij de ontwikkeling van talent dragen we vaak oogkleppen. Het moet vooral beter, sneller, verder. We willen naar de top, het allerbeste, de medailles, ja, de Olympus. Een menselijke neiging, die ons veel vreugde en ontwikkeling brengt… Maar ook veel ellende.
Sven Kramer verloor de tien kilometer van iemand die beter was. Iedereen wilde dat het verhaal van vier jaar geleden een happy end kreeg, maar dat zat er niet in. Wie Sven Kramer ook maar een beetje heeft gevolgd, die weet dat hij in alles voldoet aan het beeld van de egocentrische topsporter. Het talent is bij hem tot volle wasdom gekomen. Hij is een echte winnaar en de wereld moet voor hem in zijn gestort op die dinsdagavond in Sotsji.
Maar Sven Kramer heeft na zijn dramatische nederlaag iets gewonnen dat, om het eeuwige cliché er maar eens in te gooien, ‘niemand hem nog afpakt’. Hij was in staat om na zijn race zijn overwinnaar de hand te schudden. Hij sleepte zich na afloop naar het onvermijdelijke Holland House, stond de pers te woord, schoof aan bij de ontdekking van deze Spelen, het frisse programma van Henri Schut en Erben Wennemars.
Ik moet toegeven, ik was een beetje klaar met Sven Kramer voor deze Spelen. Altijd maar winnen, altijd maar die focus, die onfeilbaarheid. Hij verloor alleen als zijn coach van het padje raakte, verder was Sven zonder fouten, een eeuwige winnaar. Ik moet ook toegeven dat dat waarschijnlijk meer over mij zegt, dan over Kramer.
Maar nu verloor hij dan. Gewoon, right in the face, ten overstaan van de hele wereld. En hij droeg het als een kerel. Onbegrijpelijk dat een andere topsporter (Bob de Jong) hem verweet dat hij niet zo vrolijk keek. Dat leek op een oude rekening die nog vereffend moest worden en ik had van een collega-schaatser meer begrip verwacht. Zo leken het net voetballers…
Het zal hem niets helpen, maar ik feliciteer Sven Kramer met zijn verlies. Een mooiere les kon het leven hem niet geven.
Geef een reactie