Om als topsporter progressie te boeken leef je mentaal en fysiek op het randje. Er worden vele uren getraind, er wordt een strikt dieet gevolgd en veel gerust; alles draait hier om de optimale balans. Uiteraard vergt dit de nodige focus en discipline, daarnaast heeft iedere afleiding de potentie deze balans te verbreken. Toch combineren vele sporters – gedurende hun weg naar de nationale top – topsport met (ander) werk. Dit seizoen had ik de kans om mijn bestaan als topsporter te combineren met een parttime baan bij HAN Sport en Bewegen.
Na mijn studie aan de HAN-ALO, startte ik de master bewegingswetenschappen in Maastricht. Hier maakte ik mijn eerste roeihalen. De wedstrijdroeier in me was geboren; in een klein bootje door het water snijden bleek geweldig en de dagelijkse trainingen gaven me de nodige ontspanning en afleiding naast het studeren. Het roeien bleek me verrassend goed af te gaan. Op jacht naar mogelijke “gouden kansen” besloot ik na mijn afstuderen mijn potentie voor één seizoen te beproeven in roeiend Amsterdam. Eén training per dag maakte echter plaats voor een tweede of soms zelfs een derde dagelijkse training. Verder werden de rustdagen schaars en onontbeerlijk. Wetende dat balans – in trainingen, rust, voeding en natuurlijk ook balans binnen familie, relatie en vriendschappen – essentieel was besloot ik mijn spaarpot aan te spreken omdat ik het roeien dan wel fulltime zou ‘moeten’ gaan uitoefenen. Elke scheur in de balans zou zich immers kunnen reflecteren op mijn prestaties, waarbij elke extra factor zoals werk of studie deze waardevolle balans zou kunnen verbreken. Zeker in het begin was dit fulltime sporten een droom die uitkwam! Wat ik echter over het hoofd zag – en veel van heb mogen leren – is het gevaar van hyper focus. Het roeiseizoen bleek namelijk erg lang te duren zonder de nodige afleiding en uitdaging buiten de roeisport. Zeker wanneer het roeien even tegenviel bleef er weinig over om mijn tanden in te zetten en daarmee mijn motivatie uit andere zaken te hallen.
Een jaar aan topsportervaring rijker ben ik afgelopen september gestart aan mijn derde roeiseizoen in combinatie met een parttime aanstelling als docent en onderzoeker binnen expertiseteam Sport & Exercise Nutrition. Door duidelijke afspraken te maken met coaches en ploeggenoten aan de ene kant en met collegae op de HAN aan de andere kant, blijkt dit zowel voor mijn ploeg als voor de HAN een goed werkbare situatie op te leveren! Hierbij merk ik zelfs dat ik het onderwijs en onderzoek regelmatig treffend kan vertalen naar de sportpraktijk en vice versa. Daarnaast heb ik de mogelijkheid mezelf niet alleen als topsporter te ontwikkelen, maar ook beroepsmatig te blijven ontwikkelen binnen het onderwijs en het doen van onderzoek. Tevens profiteer ik hierbij, naast de fysieke uitdaging binnen het roeien, van de afwisseling in cognitieve uitdagingen dat het werken op de HAN me biedt. Zeker wanneer een training of prestatie een keer tegenzit is het prettig “mijn ei” ook hierin kwijt te kunnen. Verder is het goed mezelf up-to-date te houden in mijn werkveld, gezien dit mijn mogelijkheden na het roeien zal vergroten.
De deeltijd ALO studenten die ik begeleid zijn goed op weg hun scriptie deze maand nog af te ronden. Het feit dat de studenten en ik hierbij in hetzelfde “deeltijd-schuitje” zitten lijkt voor een mooie dynamiek en wederzijds begrip te zorgen. Doordat ik naast mijn trainingen bijvoorbeeld vrij flexibel ben, geeft het ons de mogelijkheid elkaar ook buiten de contacturen op afstand te bereiken wanneer nodig. Ten tijden van relatieve rust wat betreft de scriptiebegeleiding investeer ik mijn tijd in onderzoek met als doel dit kwartaal mijn eerste onderzoekartikel namens de HAN te kunnen gaan publiceren. Ook mijn carrière als roeier verloopt naar wens: sinds december mag ik me Nederlands Kampioen Indoor Roeien noemen. Ondanks dat het de nodige tijdsmanagement vergt, lijkt het combineren van topsport met een andere passie – welke voor eenieder anders kan zijn – dus haar vruchten af te werpen.
Hoewel de onderzoeker in me zich altijd af zal blijven vragen of het verminderen of intensiveren van bepaalde factoren zoals werk of training de prestaties wellicht nóg meer zouden optimaliseren, denk ik dat we voor nu een goede balans hebben gevonden. Dit blijft volgens mij altijd een soort ultieme puzzel, welke er voor eenieder anders uitziet; een mengpaneel waarin zaken kunnen worden uitgebreid of verminderd. Het is hierbij denk ik een utopie om de perfecte balans te vinden, daar deze in verschillende situaties binnen de topsport andere eisen zal stellen.
Voor nu ben ik – dromend over het olympisch roeiwater in Parijs – uiteraard erg blij met het Nederlands Kampioenschap Indoor Roeien. Gezien roei-ergometers (indoorroeiers) echter niet drijven, streven mijn coaches en ik nu naar soortgelijk succes op het water, met als volgend doel het NK in de boot (skiff) dat medio April plaats vindt. Dit alles om daar weer een stap verder te zetten richting onze ultieme droom.
Credits foto: Ellen de Monchy – Sports Photography.
Geef een reactie