Februari 2014 14
Nog nooit zo slecht gepresteerd!
Carnaval is nog nooit zoveel dagen gevierd in Nederland als dit jaar. Op maandag 24 februari stonden de mensen in Assen al te hossen. In de provincies onder de rivieren sluiten de laatste feestgangers de deuren pas dinsdagavond 4 maart. 8 dagen is het land in hosanna-stemming. En dat allemaal door het unieke aantal van 24 medailles in Sotsij. Nederland, het land zonder bergen, sneeuw en deze winter ook zonder natuurijs, eindigt als vijfde in het medailleklassement. Echt een ongekend succes en iets om trots op te zijn. In het buitenland zullen ze met enige jaloezie en interesse ons aanschouwen. En daar zit direct het gevaar voor Nederland. Nederland wordt het wild waarop gejaagd wordt.
Dominantie in schaatsen en veldrijden: dramatisch of overroepen?
Met de indrukwekkende slotceremonie van afgelopen zondag zitten de Olympische Winterspelen in Sotsji erop. De medailles zijn uitgereikt, de balans wordt opgemaakt en de atleten keren terug van een geslaagde 22e editie. Met 24 medailles waarvan maar liefst 23 in het schaatsen, is iedereen het erover eens dat Nederland dé revelatie was van Sotsji. Of toch bijna iedereen.. (meer…)
Het lag wel/niet aan mij*
18 februari 2014, de dag van de 10.000 meter schaatsen in Sochi. De dag waarop Sven Kramer revanche wilde nemen voor vier jaar geleden. De verwachtingen waren hoog: Sven zou het goud pakken. Het liep anders, Jorrit Bergsma haalde goud, en Sven moest genoegen nemen met zilver. In het interview direct na de wedstrijd was hij open over de reden: hij had al dagen last van zijn rug en door de pijn kon hij niet het maximale geven. Jillert Anema, trainer en coach van Jorrit Bergsma gaf aan dat het voor kampioenen niet gebruikelijk is redenen voor falen bij jezelf te leggen: “als grote toppers de reden bij zichzelf leggen, aan zichzelf gaan twijfelen, gaat het knagen. Een groot kampioen heeft last van het ijs, het is de luchtdruk, het is wind, een slecht trainingsprogramma. Maar zodra hij denkt dat het bij hem zelf ligt dan wil het niet meer” (meer…)
Zelfregulatie leidt tot gouden kansen
Nederland is nog steeds in euforie na alle gewonnen gouden medailles, maar wat hoorden we toen Kramer en Wüst voor de camera kwamen? Precies, hun doel voor hun gouden races op de vijf en drie kilometer. Ze hadden een duidelijke tijd als doel gesteld. Daar waren ze de hele voorbereiding mee bezig en beide behaalden hun doel en dat leverde voor goud op.
De hand van Korotkov
Sport is emotie. Na de buikpijnrace van Sven Kramer en de prachtige tranen van Judith Vis, was het nu wel weer eens tijd voor een schaterlachmoment. Zo’n moment dat je het liefst al terugkijkt op het moment dat het gebeurt.
Neem vier skiërs, een hoge snelheid én een skicrossparcours met een laatste jump – vlak voor de finish – waar je u tegen zegt. En het sportmoment van de dag is geboren. Het ene moment strijden vier skicrossers om de volgende ronde, luttele seconden later glijden drie van de vier crossers buik-, rug- en zijwaarts over de finish. De fotofinish wijst uit dat het de Rus Korotkov is, die als eerste met zijn hand over de finishlijn komt. Genieten. (meer…)
Gefeliciteerd Sven
Vooraf was het allemaal zo gemakkelijk. Sven Kramer, de onaantastbare, zou de Spelen van Sotsji als Koning verlaten met drie gouden medailles. En misschien ook nog wel een bronzen of zilveren plak van de 1500 meter. Je wist maar nooit. Bij de ontwikkeling van talent dragen we vaak oogkleppen. Het moet vooral beter, sneller, verder. We willen naar de top, het allerbeste, de medailles, ja, de Olympus. Een menselijke neiging, die ons veel vreugde en ontwikkeling brengt… Maar ook veel ellende. (meer…)
Het succes van Noorwegen
Noorwegen is op dit moment het meest succesvolle land op de Olympische winterspelen. En dat mag opmerkelijk genoemd worden gezien het aantal inwoners (5 miljoen, 303 medailles tot aan Sotsji. In The Wall Street Journal stond recent een artikel dat het succes van de Noren verklaart. Het artikel toont heel mooi de complexiteit van talentherkenning en talentontwikkeling in al zijn facetten. Internationale, nationale en regionale ontwikkelingen, de invloed van ouders, het onderwijs en ook persoonlijke kenmerken worden aangehaald om het Noorse succes te verklaren (lees het hele artikel hier).
Vloeken in de kerk
Deze week had ik een gesprek met een vriend, een ex-ALO’er en voormalig docent op de CALO. We voetbalden ooit in hetzelfde team, heel lang geleden. Hij heeft de sport ingeruild voor cultuur, maar aan zijn enthousiasme voor en kritische blik over zijn passie is niets veranderd. ‘We bijten ons straks in de staart met die talentontwikkeling’, stelde hij na de zoveelste medaille van een Nederlandse schaatser. ‘We dreigen te vergeten waar het eigenlijk allemaal om te doen was: Het spel-le-tje!’ (meer…)
Een gouden ijshockey talent?
Ook ik geniet met volle teugen van het Nederlandse succes bij de Olympische Spelen. Op het moment van schrijven is de medaille oogst van de meest succesvolle winterspelen tot nu toe (Nagano 1998) al geëvenaard, en we zijn nog niet eens halverwege de 2 weken van Sochi. Gekkenhuis, maar wel een teken dat het met de talentherkenning van deze lichting wintersporters wel goed zit! (meer…)
“Meer spelden in de hooiberg”
De zoektocht naar talent is er eentje met uitdagingen. Het vinden van dat ene toptalent is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Heeft de docent lichamelijke opvoeding een rol in deze zoektocht en hoe ziet die rol eruit? Moeten we dezelfde excellentie nastreven in sport als in onderwijs? Tijdens een bijeenkomst van de Vereniging voor Bewegingswetenschappen Nederland (VvBN) in samenwerking met de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, werd door middel van interessante korte lezingen en levendige discussies gepoogd om dieper over deze vragen na te denken. (meer…)
Recente reacties