Het blijft lastig!
Zo’n maand geleden lag Ajax speler Richardo Kishna met zijn coach Frank de Boer in de clinch. Volgens de oefenmeester voldeed de warming-up die Kishna deed niet aan de criteria van de club, waardoor hij niet op een invalplaats kon rekenen. In voetbaltalkshow Voetbal International werd het meningsverschil besproken. Derksen omschreef het als: de speler die zich niet lekker voelt bij de vaste warming-up van de club en de trainer die zich aan de visie van het technisch plan houdt. Deze casus laat zien dat de warming-up in het voetbal een lastig fenomeen blijft en ook haar persoonlijke waarden met zich meebrengt.
Warming-up
De literatuur zegt dat de duur van de warming-up tussen de 20 en maximaal 30 minuten bestaat, waarvan een deel algemeen en specifiek. Het algemene deel is een cardiovasculair (hart en bloedvaten) prikkeling zoals inlopen, waar men dit bij de jeugd speels zou moeten aanbieden. Daarna volgen dynamische stretchvormen zoals loopscholingsoefeningen (skipping, hakken-billen, enz). In dit deel worden spieren op een actieve manier gestretcht door de antagonist (stekkende spier) te laten werken. Hierna is het gewenst om versnellingen te doen van zo’n 5 seconden met voldoende rust tussen door, het anaerobe systeem wordt hiermee geactiveerd. De VO2 kinetics (de zuurstofopname voor een bepaalde oefening) worden opgestart in 3 minuten. Hierna kan er doorgegaan worden met het wedstrijd specifieke gedeelte dat tevens 10 tot 15 minuten duurt. Denk hierbij aan een positiespel of afwerkvorm met meerdere schakels. De intensiteit en omvang van de warming-up worden bepaald door factoren als leeftijd, trainingstoestand en omgevingstemperatuur. Verheijen heeft het naast het lichamelijk voorbereiden ook over psychologische preparatie. Het wennen aan de accommodatie en het opvoeren van de wedstrijdconcentratie.
Doel
Het doel van de warming-up is het lichaam voorbereiden op de komende gevraagde inspanning. De voordelen van het opwarmen zitten onder andere in dat de spiertemperatuur verhoogt naar circa 39 graden, het long- en het slag- en minuutvolume van het hart verhogen, de geleidingssnelheid neemt toe en de enzymwerking wordt geactiveerd. Echter kan de warming-up ook negatieve gevolgen hebben wanneer deze te lang is. Glycogeen voorraden dalen wanneer deze te lang is en de prestatie zal ook dalen wanneer er statische stretching gedaan wordt. Verder stijgt de lichaamstemperatuur bij warme weersomstandigheden naar wel 40 graden en zal de prestatie negatief beïnvloed worden (hyperthermie).
Stretchen
Maar wat mij nog steeds opvalt is het in het rondje stretchoefeningen doen in de warming-up. Hoezo rekvormen in de warming-up? Mochten spelers een te hoge spiertonus hebben? Dan valt het te begrijpen. Anders is het gewoon uit routine en traditie, want waarom zou je de spierspanning (proberen te) verlagen als het in de wedstrijd wordt gevraagd? Wetenschappelijk onderzoek bewijst dat rekken na of in de warming-up prestatie verminderd is. Het statische rekken verbeterd enkel de statische flexibiliteit. Gelukkig is dit achterhaalde rondje staan in het huidige professionele voetbal (bijna) verleden tijd. Het statisch rekken kan echter wel op het eind van de training, wanneer er sprake is van teveel spierspanning en er geen wedstrijd binnen enkele dagen gepland staat. Bij amateurverenigingen schort het aan kennis, daarom is het wijselijk dat oefenmeesters zichzelf de waarom-vraag stellen (ook bij omtrent de warming-up). Hierdoor gaan zij nadenken waarom er voor bepaalde vormen gekozen wordt. Alhoewel het nut van de warming-up dan wel begrepen wordt, wordt deze lang niet altijd even serieus genomen.
Variatie
Als we kijken naar de organisatievorm van de warming-up dan zijn een aantal punten goed om te weten. Altijd hetzelfde doen is funest voor de inzet en maakt het saai. In organisatievormen kun je veranderen, pak verschillende typen warming-up’s en wissel deze af waardoor de spelersgroep geprikkeld wordt. Een protocol als de FIFA 11+ afdraaien iedere training is niet leuk, varieer dus en werk wellicht periodiek met een drietal warming-up’s.
Structuur
Bepaalde protocollen kunnen houvast geven bij het verzorgen van een warming-up. In het voetbal is de FIFA11+ hier een mooi voorbeeld van. Echter wijkt het volledige bestand te ver af van wat er nodig is om een wedstrijd goed te kunnen starten mijn inzien. Wel is de organisatievorm makkelijk en overal toepasbaar. Voorwaarts, zijwaarts en achterwaarts bewegen worden naast een rotatievorm en sprongoefening doorlopen. Dit protocol bestaat uit drie delen waarvan het tweede deel kracht is.
Andere sporten
In de atletiek, bij de lange afstand nummers kent de warming-up ook een vaste structuur. Deze bestaat uit inlopen, losmakende oefeningen, loopscholing en versnellingen. Er moet, in mijn ogen, altijd gekeken worden naar de inspanning die volgt. Bij het startsignaal moet je in de wedstrijd zitten en optimaal voorbereid zijn om te presteren. Een analyse van de sport maken en rekening houden met de situatie en zo een passende warming-up samenstellen, is het ideale plaatje.
Er wordt altijd gezegd dat er geen piekbelastingen in de warming-up mogen. In het algemene deel kan ik mij hierin vinden, maar in het specifieke deel is het echter wel aan te raden. Een sprongvorm en vormen met richtingsveranderingen worden in de wedstrijd ook gevraagd, dus een voorbereiding hierop is wenselijk. Wat dat betreft is het gezegde van de piekbelasting achterhaald.
Om dit blog af te sluiten gebruiken we toepasselijk een cooling-down. Samenvattend kan de warming-up in het voetbal op diverse manieren gegeven worden, variatie en tempo (weinig stil staan) zijn sleutelwoorden. De vorm is creatief samen te stellen, wel is het handig de volgorde zoals beschreven te doorlopen. Als trainer zul je persoonlijke waarden moeten respecteren en kijken naar de omstandigheden. Kishna heeft zeker een punt, maar in een teamsport als voetbal zul je als team een warming-up op de mat moeten leggen, want ieder voor zich is geen optie. Deels kan er ruimte vrij gelaten worden aan persoonlijke rituelen.
Bronnen:
Small, K., McNaughton, L., Matthews, M. (2008). A systematic review into the efficacy of static stretching as part a warm-up for the prevelation of exercise-related injury. Res Sports Med. 2008 16, 213-231.
Taylor, K.L., Sheppard, J.M., Lee, H., & Plummer, N. (2009). Negative effect of static stretching restored when combined with a sport specific warm-up componemt. J Sci Med Sport, 12, 657-661.
Pearce, A.J. et al. (2009). Effects of secondary warm up following stretching. Eur J Appl Physiol, 105(2), 175-183
Relateerd aan: http://nos.nl/artikel/2024784-kishna-en-de-boer-ruzien-over-warming-up.html
Geef een reactie